Uit het dagboek van...

De kinderen speelden een eigen verzonnen situatie uit die hen deed denken aan oorlog.
Nadien schreven ze bij één gekozen foto/situatie een dagboekverslag vanuit één van de personages.

Tiana:

Maandag 10 mei  1941 in Ghent.

Mijn naam is Anita.

Ik werd verzorgd door een verpleegster Amy.

Mijn klein broertje is dood geschoten door de Duitsers.

Nu blijf ik alleen over met mijn vader.

Hij is niet bij mij want hij moet vechten voor de oorlog.

Ik hoop dat hij het overleefd want ik hou zoveel van hem . 

Ik hoop ook dat deze oorlog stopt .

En dat vele mensen het overleven.

Gr Anita ps: ik hou van jou papa.

Kaylee:

Hy ik ben het. Vandaag heb ik me moeten verstoppen. Samen met mijn vriendin. Maar mijn vriendin heeft het niet gehaald. Ik hoop dat de oorlog rap voorbij is want zo kan het niet verder . Elke dag sterven honderden mensen. Mensen die wenen omdat hun familie gesneuveld is . Nu moet ik echt gaan . Mss tot morgen . Van eelyak

Quinten:

Vandaag heb ik iets meegemaakt. Het was oorlog:  Lukas tegen mij, Amber, Lotte en Artenissa. Lukas kreeg eerst de macht, maar toen nam ik zijn geweer. Toen was Lukas weerloos en hij kon niets meer doen. Toen smeekte hij "schiet me niet dood, ik zal het nooit meer doen". De groep en ik vergaven hem. En we leefden nog lang en gelukkig.

Lotte:

Hey dag dagboek
Vandaag heb ik weer een aantal mensen moeten gijzelen...
Het was echt niet tof.
Ik wou dat niemand gegijzeld moest worden en dat die onnozele oorlog eindelijk voorbij is!
Maar ik heb helaas niet veel keus...
Of ik volg de bevelen op of ik sterf.
Laat hier alstublieft een einde aan komen!
Hopelijk tot morgen

Groeten Mr. Toert
       

Katinka:

Lieve Day 
Vandaag was het echt verschrikkelijk! 
Ik kreeg wel 2 pistolen tegen mijn hoofd gedrukt. 
Ze hebben me verkocht als slaaf aan een slavendrijver. 
Ik voel me niet goed en ik word steeds geslagen en geschopt door de wachters. 
O Day, ik kan het echt niet meer aan. 
Ik hoop dat ik binnenkort wordt gered of anders snel het leven verlaat, echt waar!
Liefs Kaaknit😭😳😞

Nora

Dag lieve dagboek ik ben carolus  vandaag (de 11mei 1940 )  was ik bijna dood maar toen ze mij gingen doodschieten kwam er iets tussen.  Ze zieden dat ik me koest moest houden of ik kreeg toch de kogel . Voor mijn gezicht hebben ze mijn zussen en broers doodgeschoten maar mij niet raar hè . Ze sloten mij op en nu zit ik hier ik ben bang heel bang ik heb niemand meer geen familie of vrienden niemand ik ben helemaal alleen in een land dat ik amper ken ik wil hier weg straks komen ze mij halen wat gaan ze met mij doen ? Ik ga nu een beetje rusten tot morgen als ik nog leef . 😥

Sil

Ik heb vandaag weer wat meegemaakt.

Ik moest naar de EHBO kamer.

Ik had een kogel in mijn knie gekregen.

En de verpleegster zegt dat ik nog een maand last zal hebben.

Ik ben blij een maand rust.

Maar ik ga toch moeten oppassen.

Ge weet maar nooit.

Ik ga mijn ogen niet kunnen dicht doen.

Ik hoop dat de oorlog snel gedaan is.

Amy:

Maandagavond 13 april 1918 om 10:15

Liefste dagboek,

Vandaag heb ik iets meegemaakt.

Ik werd  bijna doodgeschoten met twee andere vrienden:eelyak en amessou!

Ik heb het gelukkig overleefd.

Ik ben blij dat mijn twee andere vrienden het ook hebben overleefd.

Want dat was niet echt leuk, als er iemand met een geweer naar je richt.

Ik hoop dat we nog lang kunnen leven.

We zijn nu alle drie veilig thuis.

Helena:

Liefste dagboek , Vandaag was het weer een oorlogsdag in Eeklo . We moesten ons verstoppen voor de soldaten . Ze hebben ons toch gevonden . Ze hebben eerst op mijn vrienden geschoten en dan op mij . We deden alsof we dood waren maar ,we leefden nog .  Als ze weg waren dan gingen we vlug naar de verpleegster . Het zal nog lang duren voor mijn schotwond genezen is , maar iedereen leeft nog .

Liefs Sabine 23 /01/1943.